Blog powstał ku pamięci moich biegowych zmagań. Mam nadzieję, że za parę lat będę się śmiać z początkowych wpisów i nieporadnych pierwszych truchcików.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Ostatnie dni ciepłej jesieni - żal byłoby nie wykorzystać. Potruchtałoby się, ale dałam radę tylko pospacerować. Inny był plan. Miało być tak fajnie, a wyszło jak wyszło. Zostałam sama z moim synkiem, no i cóż było robić... On ze mną nie pobiegnie, więc pospacerowaliśmy.
Może jak nadejdą chłodniejsze dni i mężowi żal się zrobi dziecka, popilnuje go, a wtedy będę miała więcej swobody na realizację swoich planów.
Miało być bieganie, wyszło spacerowanie.
Tydzień temu wybiegłam z domu jak po ognień i jeszcze dziś odczuwam tego fatalne skutki. Nadwyrężyłam sobie ścięgna w pachwinach i nie jestem w stanie obrócić nogą w bok. Chodzę ze stulonymi nogami, małymi kroczkami jak gejsza. Przy każdym niekontrolowanym stąpnięciu syczę z bólu, raz się nawet popłakałam. Co ja najlepszego narobiłam???
Jeśli kiedykolwiek na mój blog natrafi osoba, która tak jak ja myśli o bieganiu, na wszystkie świętości błagam - nie zaczynaj człowieku bez rozgrzewki i rozciągania!!! Wierz mi na słowo. A chyba lepiej uczyć się na cudzych błędach niż na własnych, no nie? Więc ucz się na moich.
W każdym razie mimo bólu nie odpuszczam. Poczekam, aż dojdę do siebie i wyruszam znów na trasę pobiegać, tylko już z głową! Tymczasem spaceruję. 3,2 km to też jest coś jak na obolałego żółwia. Kupiłam fantastyczną książkę Anny Szczypczyńskiej "Zakochaj się w bieganiu". To literatura w sam raz dla kogoś, kto bardzo chce biegać, ale totalnie nie wie, jak się do tego zabrać. Znalazłam tam szereg fantastycznych porad. Z niemałą satysfakcją uświadomiłam sobie, że to co sama odkryłam tydzień temu odnośnie butów, bielizny itp. to są rzeczy, na które Pani Ania także zwraca uwagę w pierwszej kolejności. Czyli idę we właściwym kierunku. Cieszy mnie to. Czytam tą książkę bardzo uważnie, żeby znowu nie narobić sobie ambarasu. Polecam ją każdemu początkującemu biegaczowi. Polecam również blog: "Panna Anna biega".
Będę biegać! Nie odpuszczę!
Taaa-dam! Biegam!
Serio.
Biegam.
Ot tak. Po prostu.
Leżałam dzisiaj na kanapie i pomyślałam sobie: "Chcę biegać". Nie od jutra, nie za tydzień, nie od 1 stycznia. Teraz. Ubrałam się i pobiegłam.
Po 200 metrach byłam wykończona. Zero kondycji. Nawet ćwiczenia na bieżni nie pomogły. Niby robiłam zawsze na bieżni 5 km, jednak do biegu terenowego ma się to nijak. Ktoś powie: "Bieganie to bieganie". Nieprawda. Bardzo szybko się o tym przekonałam, gdy złapałam zadyszkę i nie pozostało mi nic innego niż marsz. Coś tam próbowałam w podbiegach, ale i tak więcej w tym było marszu niż biegu.
O paru rzeczach się przekonałam i na przyszłość muszę o nich pamiętać:
1. Nie wybiegać w teren bez rozgrzewki i rozciągania. Górki, pagórki, doły, dziury - wszystko powoduje, że mięśnie pracują intensywniej. Tu nie ma biegu constans jak na bieżni. Może na boisku tak, w otwartym terenie nie.
2. Zaopatrzyć się w bieliznę sportową. Nic tak nie rozprasza, jak opadające ramiączka biustonosza.
3. Sprawić sobie okulary przeciwsłoneczne sportowe. Te, które mam zsuwają się i ciągłe poprawianie ich na nosie denerwuje. Bardziej pasują do szpilek i torebki niż do adidasów i dresu.
4. Buty - obecne na bieżnię nadają się znakomicie, ale tylko na bieżnię. Cienka podeszwa i schodzona wkładka dały mi się we znaki - stopy bolą. Nowe buty potrzebne od zaraz!
Pierwsze bieganie, pierwszy dzień i pierwszy zachwyt.
